«Πέσε για ύπνο μάνα. Μην ταλαιπωρείσαι. Κοντεύουμε στα Τέμπη.
Δε σου λέω ακόμα καλό μήνα. «Θα περάσω το πρωί να πιούμε καφέ», ήταν
η τελευταία συνομιλία των θυμάτων με τους δικούς τους, πριν το τραγικό
συμβάν που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, καθώς κοντά στα μεσάνυχτα της
28ης Φεβρουαρίου ενημερωθήκαμε για τη μοιραία σύγκρουση δύο
αμαξοστοιχιών που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες άτομα, ανάμεσά τους και
νέα παιδιά. Τα κανάλια από νωρίς μετέφεραν ειδήσεις και εικόνες από τον
τόπο της μοιραίας σύγκρουσης και η Ελλάδα βυθίστηκε σε τριήμερο εθνικό
πένθος. Ο πόνος ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα όλων και κυρίως των
οικογενειών των θυμάτων και ένα τεράστιο «Γιατί;» δημιουργήθηκε. Γιατί
να χαθούν νέα παιδιά με όνειρα και στόχους; Γιατί πρέπει να φτάσουμε σε
ένα τέτοιο σημείο για να αλλάξει κάτι σε αυτήν την χώρα;
Αρχικά, φαινόταν πως επρόκειτο για ανθρώπινο λάθος. Σύμφωνα με
τις πληροφορίες ο σταθμάρχης ΞΕΧΑΣΕ να γυρίσει ένα κλειδί και έσπειρε
των θάνατο σε τόσους ανθρώπους. Το ερώτημα είναι ως πότε οι ζωές των
ανθρώπων θα κρέμονται από το λεπτό νήμα ενός ανθρώπινου λάθους; Οι
αρμόδιοι παραπονιούνται εδώ και χρόνια ότι τα συστήματα δεν είναι
ασφαλή και πρέπει να εκσυγχρονιστούν, ώστε η πιθανότητα ατυχήματος να
είναι απειροελάχιστη. Ποιος τους άκουσε; Ποιος έδωσε σημασία στα
λεγόμενά τους; Μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους επιβαίνοντες επέλεξαν το
ταξίδι με το τρένο για να αποφύγουν την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ οδήγηση μέσα στη
νύχτα, γεγονός που αν το αναλογιστεί κανείς καθιστά το δυστύχημα ακόμα
πιο τραγικό.
Πολλοί χαρακτηρίζουν τα Τέμπη ως καταραμένη κοιλάδα, λόγω των
δυστυχημάτων που έχουν προηγηθεί το 1999 και το 2003. Συγκεκριμένα,
ήταν απόγευμα της 13ης Απριλίου 2003, όταν οι μαθητές που επέστρεφαν
από τη σχολική τους εκδρομή έχασαν ακαριαία τη ζωή τους. Ο οδηγός ενός
φορτηγού που μετέφερε νοβοπάν έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε
πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο. Οι σανίδες λειτούργησαν σαν λεπίδες και
έκοψαν τα λεωφορείο στη μέση. Και πάλι στο σήμερα, στην εποχή που όταν
παραγγέλνουμε φαγητό παρακολουθούμε την πορεία του διανομέα, αλλά

δε μπορούμε να προβλέψουμε τη σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών που
κινούνται στην ίδια γραμμή για δώδεκα ολόκληρα λεπτά. Τελικά, είναι
καταραμένη η κοιλάδα των Τεμπών ή κάτι άλλο δε λειτουργεί σωστά;
Η δικαιοσύνη θα κρίνει ποιοι θα τιμωρηθούν και ποια θα είναι η
ποινή τους. Ωστόσο, οι ζωές που χάθηκαν δε γυρίζουν πίσω. Δεν υπάρχει
κάτι που να μπορεί να παρηγορήσει τις οικογένειες των θυμάτων. Ακόμα
και οι επιζώντες θα χρειαστούν καιρό για να επανέλθουν στην
καθημερινότητά τους. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

Αγγελική Μάρκου Γ4
Όμιλος Δημοσιογραφίας
e-paideia-news